Ver van mijn bed show

De afgelopen weken zijn er weer heel wat dingetjes gebeurd, dus vandaar weer even een update. Allereerst kwam er na het januari camp de vraag of ik misschien ook naar 2e bariton wilde, in plaats van de euphoniumspot die ik nu heb. Dit zou een aantal voor- en nadelen hebben. Aangezien de euphoniumpartijen in feite een soort 3e bariton partijen zijn zit er in de 2e bariton partij meestal wat meer uitdaging. Daarnaast is het over het algemeen hoger, waardoor de overgang na de zomer minder groot is: vorige keer had ik de eerste maanden nadat ik terugkwam erg veel moeite om hogere noten te spelen omdat ik het helemaal niet meer gewend was. Nadeel zou zijn dat ik bij de euphoniums een aantal mensen al ken wat het (in ieder geval op dit moment) gezelliger maakt. Dat bij de euphen al mensen zitten die ik ken hangt ook samen met de reden dat ze mij voor tweede hebben gevraagd: daar zitten namelijk alleen “rookies”, nieuwelingen, en ze zouden daar ook graag wat meer ervaringsdeskundigen in hebben.
Ik heb uiteindelijk geen definitieve beslissing gemaild (want ik kon er niet echt uitkomen) dus volgens mij komt het er nu op neer dat ik gewoon nog euphonium speel. Dat speelt eigenlijk ook veel lekkerder en daarnaast is euphonium natuurlijk veel stoerder.

Vervolgens stond het februari camp op het programma, maar dat mocht ik overslaan om wat geld te besparen. Dat heeft echter wel als gevolg dat Carolina Crown wat verder weg lijkt (niet alleen in afstand maar vooral ook in tijd) waardoor het moeilijker is om mezelf te motiveren: in 2012 ging ik naar alle voorjaarscamps waardoor je nooit verder dan twee weken van Amerika af was. Nu is die afstand wat groter, maar wordt ook al weer rap kleiner.

Mijn kamer in Groningen heb ik inmiddels opgezegd en ik woon weer bij mijn ouders: om de kamer de hele zomer te houden is ook een beetje zonde van het geld en ik kon geen onderhuurder vinden. Daarnaast is het handiger om nu te verhuizen dan vlak voordat ik wegga. Ook een voordeel: ik kan thuis toeteren waarneer ik wil. Maar het is toch wel een beetje vreemd om weer permanent in mijn eigen eenpersoonsbed te slapen. Gelukkig ben ik niet ver van mijn Groningen-tweepersoonsbed wat nu in de logeerkamer staat, dus eventuele heimwee kan makkelijk verzacht worden.

Intussen moest ik ook beslissen hoe ik mijn tijd tussen het maart en april camp ga besteden. Er was in ieder geval één belangrijk aspect waar ik wel snel over moest beslissen: terugvliegen of daar blijven. Eerst was ik er sterk van overtuigd dat ik er wel kon blijven om een vliegticket uit te sparen en daar dan iets van vrijwilligerswerk kon gaan doen. Hoe moeilijk kan dat zijn, iemand van al die Crown mensen weet toch wel wat? Dat bleek wat tegen te vallen. Ik zou eigenlijk al gaan boeken voor een retourtje in maart toen ik nog een mailtje kreeg van een school waar ik bijles zou kunnen gaan geven. Uiteindelijk heb ik ook daar niets van teruggehoord.

Daar blijven zou wel betekenen dat ik nogal wat tentamens mis en aangezien studievertraging uiteindelijk ook best een prijzige zaak is heb ik besloten om heen en weer te vliegen. Daarnaast blijk ik voor heel wat minder geld in Amerika te kunnen komen door naar New York te vliegen in plaats van naar Charlotte (480 in plaats van 780 euro). Vervolgens kan ik dan met andere leden meerijden naar het camp. Dat is dan nu ook het plan: 25 maart vlieg ik die kant op voor het maart camp, dan kan ik eerst nog een dagje in New York doorbrengen voordat we daadwerkelijk vertrekken (sowieso niet verkeerd) en na het weekend kom ik terug om wat tentamens te doen. Daarna moet ik nog even zien hoe snel ik weer vertrek, maar dan blijf ik daar vervolgens tot en met augustus, net als twee jaar geleden.

Twee jaar geleden: het lijkt inmiddels al weer heel ver weg. Ik weet nog dat ik de eerste weken dat het toen afgelopen was nog voortdurend met mijn hoofd op het footballveld en in de gymzaaltjes was. Ik weet nog dat het zo was, maar hoe het precies voelde weet ik niet meer. Tijdens de zomer beheerste Crown mijn leven volledig, maar ik kan het me niet meer voor de geest halen, zoals je soms weet dat je iets heel erg leuk vond maar niet meer precies weet hoe het dan voelde. Maar dat komt vast snel genoeg weer terug.