March camp: hoop

Vanaf Connor vertrokken we vervolgens naar camp. Dat begon met een zwaar blok met Barry Hudson: hij wisselde toeteren af met push-ups, sit-ups, dat soort dingen. Om ons "wakker" te schudden. Dat lukte wel aardig, iedereen was aan het eind kapot. Zaterdag begon gelukkig iets relaxter. We hebben de rest van het weekend vooral gespeeld; er was geen visuele staff aanwezig dus ook geen visuele repetitie. We hadden wel repetities waarbij we ook liepen naast het toeteren, maar dat was juist wel lekker: de hele tijd stilstaan is ook niets. Daarnaast hadden we veel repetities met alleen de baritons en euphen, wat er ook vrij relaxt aan toe gaat.

De zondagrepetitie was al helemaal ontspannen. Meestal is die juist het meest slopend: 5,5 uur zonder pauze. Nu besteedden we het grootste deel van de tijd zonder te spelen, eigenlijk best wel saai. Na het inblazen moesten we in kleine groepjes voorspelen. Vervolgens gaf de staff kritiek en mochten mensen die vonden dat ze het beter konden proberen om de plekken in te nemen. Aan het eind stond ik er tussen, dus dat was wel super gaaf. Nou moet ik wel de afzwakking erbij plaasten dat ook niet alle euphs er (meer) waren op dat moment, dus de concurrentie was ook niet gigantisch, maar toch: het geeft je wel meer vertrouwen dat je het écht kan, meer dan als andere mensen het tegen je zeggen dat je het wel kan.

De direct daaropvolgende gezamenlijke sessie werd grotendeels besteed aan het in elkaar zetten van een muziekstuk met het slagwerk en de trompetten/mellofoons dus toen had ik ook niets te doen. Al met al begon ik de terugreis dan ook relatief uitgerust: een goede zaak, want ik moest weer verder met het leren voor mijn tentamen. Dat tentamen stond namelijk direct na terugkomst in de planning. Toen we 's avonds weer bij Samantha thuis aankwamen kwam er nog een stressfactortje bij: ik was mijn “Europese” portemonnee kwijt (met Europees geld, OV chipkaart, pinpas, creditcard, etcetera). Die nacht heb ik bij Samantha thuis dan ook niet zo veel geslapen.

De volgende ochtend vertrokken we vanaf daar weer met de trein naar New York. Ik heb toen nog even bij de gevonden voorwerpen gevraagd, zonder veel hoop. Maar zowaar: hij was gevonden en ingeleverd, met alles er nog in! Hij lag in een zakje met mijn naam erop (die op mijn collegekaart stond) op mij te wachten. Mijn hoop in de mensheid is spontaan teruggekeerd.

Na bijgeslapen te hebben bij Matt thuis ging ik op de terugweg door Central Park in plaats van ondergronds te blijven (zie ook de foto's). Wederom kwamen er een aantal interessante personages aan mij voorbij. Meerdere saxofoonspelers bijvoorbeeld, waaronder één onder een bruggetje voor extra geluidseffect. De metro bracht mij vervolgens terug bij JFK airport, waarna ik onverwacht vlot overal doorheen rolde en kon proberen om nog wat uurtjes slaap te vatten. Dat ging niet perfect: om één of andere reden vindt Aer Lingus het nodig om middernacht Amerikaanse tijd (5 uur 's nachts Ierse tijd) avondeten te serveren, ongeveer halverwege de vlucht.

In Ierland had ik maar een uurtje overstaptijd. Gelukkig waren we iets te vroeg waardoor ik weer iets minder hoefde te stressen. Uiteindelijk hoefde ik me zelfs helemaal niet meer te stressen om het te halen: de vlucht vertrok met een uur vertraging. Dit leverde weer nieuwe problemen op. Mijn tentamen was namelijk vrij nauw na mijn aankomst in Nederland gepland. Gelukkig wilde mijn moeder me wel met de auto ophalen van Schiphol, wat precies de misgelopen tijd goed moest maken. In de auto, onderweg naar Groningen, voelde ik me uiteindelijk verrassend uitgerust. Zo werd hoop een wel erg terugkerend thema in deze tocht: dat tentamen zou helemaal goedkomen.

Deze keer was het helaas enigszins valse hoop: ik heb het vrij beroerd gemaakt, ondanks dat ik er op tijd aankwam. Dat lag niet aan mijn slaapgebrek (wat ik uiteindelijk erg goed heb kunnen beperken), enigszins aan mijn voorbereiding (ik had er de afgelopen dagen veel tijd in gestopt, maar ik had er eerder mee moeten beginnen) maar vooral aan het tentamen dat onmeunig lang was. Nou maar afwachten wat dat voor cijfer wordt...