Nog 7

In de eerste plaats: bedankt aan alle mensen die al geld gegeven hebben aan de Marchaton actie! Daarnaast voor mensen die misschien nog twijfelen: ik besef me dat het nu allemaal als lang leve de lol, als vakantievieren klinkt. Ik beloof dat dat over een week, wanneer we beginnen aan Spring Training, heel anders wordt. Hoe dan ook, als je alsnog besluit te doneren, vergeet niet je adres te vermelden om dat felbegeerde persoonlijke kaartje thuisgestuurd te krijgen!

Woensdag stond voor mij weer in het teken van pindasaus. Ter afsluiting van het semester had iedereen wat te eten meegenomen, in mijn geval gehaktballetjes in pindasaus. De uitgebreide lunch die door al onze gerechten werd gevormd hield ons al met al zo'n drie uur bezig. Hierna moest ik afscheid nemen: dit was het eerste moment tijdens dit avontuur dat ik gedag moest zeggen aan een aantal mensen die ik waarschijnlijk nooit meer terug zie. De mensen waar ik het meest mee optrok ga ik gelukkig nog wel een keer zien voordat ik vertrek.

Een uurtje in de zon zitten later kwam Jarrod mij ophalen voor een Wal-Mart bezoekje. Het doel was om alle inkopen voor Crown af te krijgen: ik moest nog een paar dingetjes, hij moest nog wat meer dingetjes. Wal-Mart was zoals gebruikelijk net door de zonnebrand heen die ik wou, waardoor we later toch nog een keer naar een andere winkel zullen moeten. Vanaf het winkelcentrum werd ik opgepikt door Stephanie. Tijdens de lunch was namelijk het plan opgekomen om de volgende dag te gaan vissen (ik had laten vallen dat ik nog nooit had gevist) en om daar mooi vroeg te zijn was het handiger dat ik bij één van de tutors logeerde dan dat ik heen en weer naar Grootouders ging.

De avond begon met een poging om Star Wars te kijken, maar dat faalde al snel toen Jake (een huisgenoot van Stephanie) begon te schieten met een nerf gun (zuignapjespistool) wat al snel escaleerde naar een waar waterpistoolgevecht rond het huis. Enigszins onverwacht maar wel geinig en het was er gelukkig warm genoeg voor. Slapen deed ik in de woonkamer, vergezeld door Angel (een kleine drukke hond), Caspar (een grote pluizige husky) en Ciel 2 (verlegen poes die geteroriseerd wordt door bovenstaanden).

Vissen deden we de volgende dag met z'n vieren. Joe was de enige echte visser (hij leverde dan ook alle hengels en materiaal); ik ging er met Kiwon en Stephanie heen. Het vissen deden we vanaf een pier die zo'n honderd meter de oceaan in liep. We hebben uiteindelijk welgeteld drie vissen gevangen. Zelf heb ik niets uit het water gehengeld: wel had ik op een gegeven moment een gigantische zeeschildpad aan de haak, maar mijn hengel, draad en ikzelf waren niet sterk genoeg om die uit het water te krijgen.

Rond het middaguur hadden we het wel gezien. Vijf minuten lopen van de pier woont Stephanie's moeder. Vanaf daar vertrokken we naar het strand (met wederom een nieuwe samenstelling: ik, Kiwon en Stephanie+moeder+dochter). De middag was zo om na afwisselend zandkasteel bouwen, zwemmen en nietsdoen. Het eind van de middag was gereserveerd voor een fotoshoot van Stephanie's dochter: die word dit weekend drie. Een paar prachtige foto's later (denk in de richting van velden met felgekleurde klaprozen en rennende roze meisjes) was ook dit dik voor mekaar. Omdat we al met al een behoorlijk eind bij het verzekeringskantoor van Grootouders vandaan waren (en zo'n 50 kilometer van hun huis) logeerde ik nog een nachtje bij Stephanie.

Vrijdagmorgen werd ik weer thuis afgeleverd, precies op tijd om te skypen met m'n ouders en Caroline. De rest van de dag heb ik getoeterd (want dat was er de twee dagen ervoor niet van gekomen) en nog wat algemene dingetjes gedaan. Daarmee vloog de dag voorbij en was het zomaar weer tijd voor zaterdag. Daarmee vloog ook de tijd voorbij tussen een hele tijd geleden en nog maar een week voordat Spring Training begint...