Na de show pakten we zo snel mogelijk alles in. Dat was nog een hele klus: trampolines, extra gongs, extra bass drums, de grote ronde witte stukken plastic... We hebben er zelfs een extra vrachtwagen voor mee (naast de fullsize equipment trailer die we al hadden). Nadat alles was ingepakt en iedereen zijn portie stress had gehad was het tijd voor de beads ceremonie. Ieder lid van Crown krijgt elk jaar een kraal in de kleur van de show. Samen vormen de kralen rond je nek een symbool voor je geschiedenis bij Crown, maar ook een statussymbool dat bij sommige gelegenheden gebruikt kan worden voor voordeeltjes: je plek in de bus, prioriteit bij de wasserette, dat soort dingen.
Daarop vertrokken we naar onze volgende locatie, een high school in het noorden van Kentucky. Daar kwamen we zo'n 11 uur later aan, om vervolgens (om het gebrek aan slaapkwaliteit in de bus goed te maken) nog 3 uur te slapen voordat we om 12 uur aan onze lunch begonnen. Het middagblok besteedden we de hele repetitie aan het klaarzetten en opruimen van alle spullen op het veld. 's Avonds hadden we een ensemble-repetitie, maar dat werd ook niet heel laat: we moesten immers al onze rommel weer inpakken voordat we verder konden trekken.
Dinsdagnacht kwamen we aan in Avon, een voorstad van Indianapolis. Het is de school waar Matt Harloff werkt en waar we ook de laatste dagen van het seizoen altijd repeteren. Rond die tijd van het jaar is de school gewoon in gebruik, waardoor we er niet kunnen slapen, maar nu kon dat wel. Toch moesten we nog steeds voorzichtig zijn: in verband met de buren moesten we vanaf negen uur stil zijn. Ideaal, want dat betekende dat de repetities om negen uur afgelopen waren en dat we veel vrije tijd hadden.
De volgende dag hadden we onze eerste show. Helaas begon het aan het eind van de middag flink te regenen, waardoor we de steiger in de regen moesten inpakken en de show vertraagd werd. De show zelf was erg spannend en dan met name omdat we alle spullen binnen twee minuten het veld op en af moesten krijgen. Dat ging uiteindelijk redelijk soepeltjes en ook de show ging ok. Je merkt wel dat het de eerste show is: we zijn nog niet erg geroutineerd in wat we doen, willekeurige dingen gaan fout. Later in het seizoen zijn er eigenlijk alleen nog maar structurele fouten. Deze keer gingen er bijvoorbeeld een aantal mensen onderuit, waaronder een tubaspeler die de beker van zijn instrument volledig dubbelvouwde. Al met al leidde alle foutjes (en structurele ontwerpdingen die nog verbeterd moeten worden) er toe dat we als tweede eindigden, twee punten achter de Cadets.
Na deze show in Indianapolis vertrokken we naar Illinois. Ook hier had het flink geregend en aangezien alle beschikbare velden echte grasvelden waren (in tegenstelling tot de kunstgrasvelden die bijna elke school hier heeft) was het een moerassig geheel. Gelukkig hield de staff er enigszins rekening mee. Ze hadden ook niet veel keus: de eerste keer dat we één van de snellere stukjes van de show doornamen gingen er meerdere mensen tegelijk onderuit. Het brass blok 's middags was een groter succes. We hadden erg veel publiek: al met al zo'n 100 man, grotendeels afkomstig van de high school band van de school zelf. Één vrouw was er niet zo gelukkig mee: we toeterden rechtstreeks in haar achtertuin. Ze kwam dan ook schreeuwend haar huis uit nadat we een stukje vol volume hadden getoeterd. Niet dat ze echt wat kon doen, want we hadden toestemming om daar te spelen.
Nog een nadeel van deze repetitielocatie was dat het gras niet alleen zompig was, maar ook nog eens erg lang. Als je je trompet er in legde en een stukje wegliep, kon je hem niet meer zien.
Aan het avondblok kwamen we niet toe: het begon wederom te storten, waarna we naar de volgende school vertrokken, wederom in Illinois. Ook hier waren weer zompige grasvelden, al was eentje in redelijke staat. Uiteraard degene het verste weg. Op zich niet zo'n probleem, ware het niet dat ik verantwoordelijk ben voor één van de grote bass drums achterop het veld. Die moest ik dus helemaal door de modder daar heen slepen. Gelukkig bleef het de rest van de dag droog waardoor de show 's avonds gewoon door kon gaan.
De “Show of Shows” in Rockford, Illinois is de thuisshow van Phantom Regiment. Het is ook een show die we twee jaar geleden al liepen. Net als in Avon gaf dat een vreemd gevoel, terugkomen op zo'n plaats waar je al eens eerder geweest bent. De show zelf ging erg goed, wat zich dan ook vertaalde in een winnende score, drie punten boven Phantom Regiment. Vervolgens op naar het weekend: op naar de eerste grotere show, in Akron, Ohio. Met volgens mij de volledige top 9 van vorig jaar (met uitzondering van de Blue Devils en Santa Clara Vanguard).

PS: voor iedereen die de live uitzending van onze preview show en repetitie in Spring Training gemist heeft, hier kun je het terugkijken (de show zelf is aan het einde): https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fSWTAuGZkfk