Dag 82: Familiebezoek

Zo langzamerhand begon ik al aardig uit te zien naar het moment dat mijn familie op bezoek zou komen (Caroline, mijn moeder, mijn zus en haar vriend). Eerst hadden we nog een repetitiedag bij Nation Ford. Dit is de school waar het voor mij allemaal begon met het January Camp in 2012. Meer mensen hadden associaties met camps en het voelde dan ook alsof we elk moment voor onze “huiswerkopdrachten” konden worden opgeroepen en alsof we aan het eind van de dag naar huis zouden gaan. De repetities gingen prima: het voelt alsof eindelijk alle secties binnen het korps de neuzen dezelfde kant op hebben en iedereen dezelfde inzet aan het ontwikkelen is.
Dinsdag repeteerden we bij een school waar we eerder in het jaar ook al geweest waren, in Roanoake, Virginia. Een prachtige school met eigenlijk maar één minpuntje: ze staan geen elektronische versterking toe in hun stadion. Uiteraard hadden ze geen drum corps in gedachten toen ze deze regel bedachten, maar voor ons werd geen uitzondering gemaakt. Dat betekende dat de synthesizerspelers het grootste deel van de dag niets te doen hadden, maar ook dat we bijvoorbeeld nog geen luidspreker op onze metronoom mochten aansluiten om in het goede tempo te kunnen beginnen. Een interessante situatie, want de onversterkte instrumenten zijn een stuk luider dan de metronoom of de pit. Meer specifiek, de blazers: als we op vol volume toeteren en de drumline staat achter ons, zijn ze niet te horen aan de voorkant van het veld.
Over versterking en volume: eerder in het jaar probeerde het design team een verandering aan te brengen in de show waarbij Kristi en Kevin, onze horn sergeant (mocht je de show van vorig jaar kennen, hij deed alle narratie in de ballad) de bijbehorende tekst zongen tijdens onze ballad, Space Oddity van David Bowie. Onze speakers konden echter niet genoeg volume opbrengen om over de blazers heen te komen.
's Avonds hadden we een show die al jarenlang vast in ons programma zit: Salem, of ook wel, dog show. Ieder jaar weer is het enerverende stadje Salem namelijk achtereenvolgens de locatie voor een drum corps show en een dog show. Vanwege dit laatste is het grootste deel van de parkeerplaatsen dan ook bezet door campers en met gaas begrensde stukjes gras. En veel honden van verschillende grootte, schoonheid en schattigheid.
De show leverde me een aantal actiefoto's op. Een aantal dagen ervoor (tijdens de Nashville show) zette ik mijn instrument af aan het eind van de show, zoals gebruikelijk, en zag ik een paar meter van me vandaan een man staan met een groen Heineken shirt, maar dan met Drum Corps in plaats van Heineken. Dat trok natuurlijk mijn aandacht en toen ik iets beter keek zag ik dat het Hans was. Hans toert al een stuk of tien jaar met de Blue Devils als vrijwilliger en is ook actief met zijn camera. Nadat ik hem een facebook berichtje had gestuurd met de vraag of hij toevallig mij ook op de foto had gezet stond hij tijdens de Salem show gericht te schieten. Hans, bedankt!
Woensdag streken we neer in Allentown om daar de volgende vier nachten door te brengen in Raub Middle School, ook een vaste stop op de Crown Tour. Het slaapvertrek is niet groter dan een flink klaslokaal, zonder airconditioning, de douches zijn legendarisch koud en als je niet uitkijkt worden je waardevolle spullen gejat, alle repetitievelden hebben lang gras dat de kuilen verbergt en je moet door een bos klauteren om er te komen. Kortom, een school met karakter.
Aan het eind van de ochtend was het zover: mijn familie kwam op bezoek! Heel erg leuk en ook heel erg apart, aangezien ik ze al sinds april niet meer live gezien had. Ze bleven tijdens de lunch en een gedeelte van de middag en bezochten de show 's avonds in West Chester.
De derde showdag in rij volgde donderdag. Deze keer met een show in Piscataway, New Jersey. Wederom brachten we de dag door in Allentown voordat we naar de show toegingen, anderhalf uur rijden. Doordat we ook nog als eerste moesten optreden (het was een TOC show en we waren als eerste ingeloot) was het moesten we al om drie uur stoppen met repeteren. Omdat we als eerste moesten hadden we een extra grote groep mensen bij onze warm-up (die helaas plaatsvond in de volle zon).
Vrijdag hadden we een repetitiedag. Gelukkig vond die plaats in een fatsoenlijk stadion, Franklin Field in hartje Philadelphia. Het was niet toegestaan om Philadelphia te verkennen tijdens de tijd die we hadden voor de repetitie begon (dit omdat een aantal mensen te laat bij de school terug was gekomen de avond ervoor) maar alsnog was het een prachtige locatie. Ook was het de eerste keer in lange tijd dat we een groot stadion hadden: hierdoor konden we eindelijk een aantal dingen goed aanpakken die je vooral van hoog en ver opvallen. Dit alles in voorbereiding van de één na laatste grote show van het jaar: Allentown.