Visum en kapsel

Eergisteren ben ik naar het Consulaat (soort Ambassade) van de Verenigde Staten van Amerika in Amsterdam geweest. Om daar netjes om de afgesproken tijd van kwart over 10 te zijn, moest ik al om 5 uur mijn bed uit. Dat beetje marge dat we (Caroline was mee) hadden, hadden we nodig om dat (zoals gebruikelijk) het treinverkeer rond Schiphol weer in de knoei lag. Uiteindelijk waren we er nog op tijd. Volkomen overbodig, want ik heb er eerst 2 uur zitten wachten tot ik aan de beurt was. Toen kwam de, onverwacht vriendelijke, mevrouw achter het loket binnen een minuut met de melding dat ik het verkeerde visum had aangevraagd. Na nog een kwartiertje wachten kwam de mededeling dat ik toch de goede had aangevraagd en toen stond ik binnen 2 minuten weer buiten. Waarom moest dat nou zo lang duren?

Intussen zat ik nog steeds met mijn planning voor en naa het April camp. Ik had op facebook een oproep geplaatst wie me dan wou huisvesten. Daar kreeg ik gelukkig een aantal reacties op, heel leuk, maar het was onmogelijk om alle aanbiedingen aan te nemen (ze wonen niet allemaal vlak bij elkaar). Voor het camp aan kan ik logeren bij Lindsey in een plaatsje in Michigan wat onmogelijk bereikbaar blijkt te zijn vanuit Toronto (waar ik heen vlieg). Daarom blijf ik de dinsdag dat ik aankom in Canada rondhangen, neem ik woensdagochtend de bus naar Michigan en komt Lindsey me ergens oppikken. Na het camp blijf ik waarschijnlijk de helft van de tijd logeren bij Sarah en de andere helft bij Connor, die beide vlakbij/in Charlotte wonen.

Nu ben ik vooral bezig met voorbereidingen: gister ben ik geknipt door mijn pa (een kapsel waar geen rommel in hoeft en wat niet te snel te lang is). Vandaag kijk ik wat ik heb en nog niet heb voor de reis. En mijn visum kwam net binnen, dus gelukkig nog ruim op tijd! Tussendoor zal ik nog een beetje blijven toeteren, lopen en hardlopen en zo krijg ik mijn dagen dan wel vol. Nog 6 dagen voor ik weg ben!