Geloof

Bedankt allemaal weer voor de reacties! Op verzoek van Nico heb ik maar even wat langer gewacht met mijn volgende verslag :P, maar ik heb nu al weer zoveel beleeft dat ik het echt weer even van me af moet schrijven. Als je denkt "Wat een lange verslagen, dat hoef ik niet allemaal te weten, ik wil alleen de hoofdlijnen.": ik zal vanaf nu aan proberen te geven welke verslagen erg interessante informatie bevatten. Dit is er niet eentje.
Opa en oma: sorry dat ik jullie misschien beledigd had een paar verslagen geleden. Dat was niet de bedoeling, ik probeerden een neutrale voorstelling van zaken te geven over het vliegtuig. Erika: haal elke keer als je ademhaalt heel diep en laag adem en probeer je instrument niet vast te knijpen maar relaxt op je armen te laten rusten. Probeer sowieso zo veel mogelijk ontspanning in je bovenlichaam te houden. Mensen van school: ik begin jullie en de natuurkunde al wel te missen. Jammer ook dat ik niet samen met jullie het einde van het jaar doe, het voelt heel raar om zo ineens iedereen niet meer te zien.

Inmiddels is het al weer woensdagavond en ik weet al niet meer helemaal wat wanneer gebeurd is. In ieder geval, mijn dagen beginnen een beetje in een vast ritme te komen:
's Ochtends: cornflakes ontbijt, aan het werk voor school, wat toeteren. Ik breng mijn ochtend voor een groot deel buiten door, omdat ik probeer alvast een beetje bruin te worden. Dus maandag heb ik 1 uur in de zon gezeten, dinsdag 1.5, woensdag 2 enzovoorts.
's Middags: lunch met moeder (die is als enige rond dat moment thuis), vooral brood. De moeder had van tevoren al aan mijn andere gastvrouwen gevraagd wat ik zoal at en had ook speciaal hollands voer in huis gehaald (Goudse kaas, Nutella, roggebrood...). Dus ik voel me al helemaal thuis. Na de lunch ga ik meestal nog wat toeteren, skypen en relaxen.
Eind van de middag/begin van de avond: activiteiten. Die zal ik hieronder nog wat uitgebreider behandelen. Het avondeten valt hier voor, tijdens of na, hangt af van de activiteit.
's Avonds: televisie kijken, scrabblen, duetjes spelen met Connor, hardlopen. Het hardlopen valt nog vies tegen omdat het hier allemaal heuveltje op, heuveltje af is. Daar zijn mijn kuiten nog niet aan gewend, waardoor ik momenteel meer bezig ben met het mijn kuiten heel houden dan dat ik echt conditie opbouw. Daarentegen zie je wel allemaal eekhoorntjes, vogeltjes en wilde konijnen. Ook schijnen er herten en vossen in het bos te zitten. Geen beren, gelukkig.


Maandag heb ik de schoolactiviteit vervangen door het opgeven voor Dutch in DCI. Dit is een stichting die jaarlijks drie scholarships van $1000 uitreikt aan Nederlanders die in DCI lopen. Daar moest ik me voor 1 mei voor opgeven, dus dat kon nog precies. Dit jaar gaan er waarschijnlijk 9 Nederlanders, dus de kans dat ik de scholarship krijg is niet zo heel groot. Twee van de drie scholarships worden namelijk uitgedeeld aan de hand van een webvoting van de donateurs, en ik ken niet zo heel veel mensen in de drum corps scene. Maar niet geschoten is altijd mis.
De maandagavondactiviteit bestond uit het meegaan naar de muziekles van het zusje (bij een pianolerares thuis, maar niemand vond het gek dat ik daar in de woonkamer zat) met direct daarop volgend het meegaan naar de muziekles van Connor (bij een universiteit). Daar zat ik zelfs bij in het kamertje. Erg leuk om te zien hoe die meneer lesgaf en hoe goed Connor kan spelen. Tussen de twee dingen door hadden we een soort avondeten bij Wendy's, en dat ging niet zo goed...
Tijdens het avondeten kregen we het over kerst, en toen over gewoontes, en toen over Santaclaus/Sinterklaas. Ik vertelde dat wij Sinterklaas hadden en dat die cadeautjes meebracht voor de kinderen. Want terwijl ik over die vent zat te vertellen realiseerde ik me dat Erin (het zusje) nog niet zo oud was dus dat ze misschien nog wel geloofde. Dus ik probeerde een verhaal op te hangen wat te combineren was met een bestaande kerstman.
Dat zusje is echter niet dom, dus op een gegeven moment hoor ik rechts van mij: "So Santa's not real?!?!?" Gevolgd door een zacht gekreun en gesnik achter twee handjes. Daarop begon Connor natuurlijk hartstikke hard te lachen (hij is ten slotte de plagerige oudere broer) en de moeder keek ook niet erg boos of treurig. Ik voelde me echter toch wel een beetje schuldig. Erin was echter niet boos op me ofzo, ten minste zo gedroeg ze zich daarna niet. Maar ik heb in ieder geval wel iemand van het geloof gebracht en of dat een goede of slechte daad is laat ik aan jullie oordeel over.
Verder heb ik me 's avonds bemoeid met Connor's huiswerk. Hij moest namelijk voor wiskundesommetjes over exponentiële functies maken (wat echt heel simpel was) en Engelse zinnen naar het Latijn vertalen (wat echt heel lastig bleek). Hij zit nog maar in de tweede klas van High School en moet al naar het Latijn vertalen terwijl wij dat eigenlijk onze hele schoolperiode niet gedaan hebben!

Dinsdag ben ik begonnen aan een verslag wat ik moet maken voor school over een project dat ik gedaan heb. Iets met algen en zonnecellen. Het is niet eens heel vervelend om mee bezig te zijn, maar zoals met veel verslagen en projecten: dat is pas zo zodra je eenmaal begonnen bent. Ik heb geen tijd om het in één keer af te makenn, waardoor ik er elke keer weer tegenaan hik om te beginnen.
De dinsdagmiddag/avond activiteit was het bezoeken van een orkestrepetitie. Connor speelt namelijk in het kamerorkest (in de praktijk een volledige bezet symfonieorkest) van zijn High School. Erg leuk om naar te luisteren. Als ze beter hadden geoefend. De blazers hadden de muziek pas die dag gekregen maar ze moeten het morgen (donderdag) al uitvoeren. Ook is het onvermijdelijk met zoveel muzikanten van één school dat ze niet allemaal even goed zijn. We gingen er heen omdat de moeder toch nog wat op school moest regelen. De twee stukken die we gehoord hebben zijn: -een medley van stukjes uit de musical Chicago, http://www.youtube.com/watch?v=n1wdydciHqk (sorry voor de slechte kwaliteit, dit is wel precies het stuk dat ze spelen)
-Danzon No. 2 http://www.youtube.com/watch?v=3vwZAkfLKK8 , waar Crown toevallig in 2010 een stukje van gespeeld heeft.
's Avonds hebben we (ik en Connor) duetjes gespeeld. Dat ging mij prima af, want bij toeval kwamen we precies hetzelfde boek tegen als waar ik bij Sarah ook al uit gespeeld had! Verder heb ik nog even mogen jammen op zijn pBone. Een pBone is een plastic trombone, ontworpen door een student voor een afstudeerproject en aan het begin op de markt voor 50 pond. Destijds wou ik er graag één hebben, maar toen ze eindelijk verscheept werden naar Nederland waren ze 150 euro per stuk. Maar nu heb ik er dus toch op kunnen spelen. Speelt best aardig, als is de schuif een beetje rumoerig en is het bijgeleverde plastic mondstuk verschrikkelijk.

Vandaag zouden we (Connor, zijn vader en ik) naar een jazz concert gaan, waar ik ontzettend zin in had. Connor bleek echter nog repetitie te hebben waardoor hij niet kon. Ik had niet al te veel laten blijken dat ik er erg veel zin in had omdat ik niet wou dat ze er iets anders voor zouden doen of laten. Dat deden ze uiteindelijk ook niet, omdat Connor toch niet mee kon. Dus gingen we naar de kerk, alwaar we samen gegeten hebben (heerlijk sappige hamburgers en hotdogs met verse sla, iets heel anders dan in fastfoodtenten).
Daarna hadden we een soort jeugdbijeenkomst waar wat gepraat en gebeden werd. De tweede helft van de bijeenkomst bestond eruit dat we de straat op gingen om flyers aan huisdeuren te plakken: de jongeren houden samen namelijk volgende week vrijdag een concert en dan is het wel leuk als er wat mensen zijn. Volgens mij gaan we komende zondag voor twee diensten er heen dus ik zal de mensen nog wel wat beter leren kennen.

En nu zit ik dus weer in het huis, met weer een verslagje af. Aan de ene kant geloof ik dat het wel goed komt met mijn voorbereiding, aan de andere kant voelt het alsof ik lang niet genoeg doe voor Spring Training. We zien het vanzelf.